Współczesny sport stawia przed zawodnikami wysokie wymagania dotyczące sprawności fizycznej oraz wymusza zwiększenie obciążeń treningowych w celu poprawy wyniku sportowego. Zbyt wysokie obciążenia podczas treningów i meczów, a także specyfika działań koszykarza przyczyniają się do powstawania zmian przeciążeniowych narządu ruchu. Również nieprawidłowa technika ruchu prowadzi do nawarstwiania się ograniczeń funkcjonalnych i asymetrii, co może skutkować wystąpieniem kontuzji.
Zawodnicy powinni charakteryzować określonymi umiejętnościami i zdolnościami motorycznymi oraz posiadać pełną stabilność segmentów ciała oraz ich kontrolę podczas dynamicznych zadań ruchowych. Stabilność definiuje się jako kontrolę położenia stawu podczas wykonywania ruchu w wielu płaszczyznach. Wpływa na nią wiele elementów: mobilność, kontrola nerwowo-mięśniowa, prawidłowy wzorzec czy symetria ruchu. Poprawa każdego z ogniw stabilności pozwala przygotować zawodnika do obciążeń treningowych.
Istnieje potrzeba zapobiegania powstającym urazom poprzez usprawnianie w oparciu o funkcjonalny trening stabilizacyjny, który ukierunkowuje zawodnika na wykorzystywanie form ruchowych spotykanych w warunkach meczowych.